Saya nak bawak kita ingat balik zaman kanak2 kita dulu.
Ingat tak kat kelas, bila masuk bab cita-cita, cikgu tnya nak jadi apa, sebab apa?
Pastu kita cakap nak belajar tinggi-tinggi, jadi sekian-sekian. Ada nak jadi doktor la, askar, bisnesman, engineer, IT (ni geng2 main gameboy..mario..) sebab bantu mak bapak. nak beli rumah besar, ubah nasib keluarga... ingat tak pernah cakap camtu?
Sekarang most of us da besar. Ada dah kerja, ada yang akan kerja. Ada yang berduit tapi belum kerja (tajaan la/pinjaman). Tapi harapnya masih ingat cita2 murni kita dulu nak bantu mak bapak. Jangan bila dorang da susah payah bela tampung kita belajar tinggi2, bila mak ayah minta tolong sikit, berkira. Bila mintak duit sikit, alasan sana sini. Sama macam taraf bila orang tak kenal mintak derma, kasi alasan ada hal itu lah.. ini lah. Mak bapak kita pun bukan orang asing ye. Hulur duit sikit takda masalah kut, duit kita banyak2 ni pun kadang2 abeskan kat benda mengarut je. Kalau dorang nak tolong hantar mana2, urut kaki ke, buatlah. Bukan selalu sangat jumpa dorang kan. Bnyak masa abes kat uni je. Bila balik kampung, try tengok muka mak bapak kita, ada berubah tak. Kita makin matang, dorang makin berusia.
Bukan apa teremo-emo ni. Kadang2 tu bila tanya-tanya pakcik makcik dalam ward tu, bila tanya pasal anak dorang, beriya-iya muka. Cakap masuk belajar mana, kerja sebagai apa.. Tapi ada gak muka yang sedih, risau ingat kat anak. Dorang yang sakit pun ada masa susah hati ingat kat anak masing2. Pastu aku yang tak berapa nak pandai handle situation tu boleh senyum awkward jela. Tak pandai sangat nak pujuk der.
Moga kita tak lupa apa yang kita cakap kecik-kecik dulu, jangan jadi bagai kacang lupakan kulit.....
2 comments:
Taktau mcm mana nak contact iz. Sini je dapat. - Al
tula block lagi :3
Post a Comment